MM&AlK
MASA, CZAS i…
Wiktor Wektor w notce ”Masa i czas”, odwołując się do teorii względności, doszedł do wniosku, że: „masa jest funkcją zmiany upływu czasu”… Notka spotkała się z krytycznymi uwagami… Na "Salonie" coraz więcej dyskusji na temat czasu i jego związku z materią. Wykorzystując zatem chwilkę wolnego czasu, dołożę swoje "pięć groszy"...
Każda rzecz, będąca źródłem grawitacji i mająca masę Mx ma swój własny czas nx .Wielkość masy związana jest zatem ściśle z czasem własnym układu grawitacyjnego:
zatem:
gdzie: jest wielkością stałą dla przyjętego wzorca stąd:
Stosunek masy Mx będącej źródłem grawitacji, do czasu własnego nx układu, jest stały.
Przyjmując, że prędkość światła jest prędkością absolutną c = 299792458[m/sek], natomiast G - stałą kosmologiczną = 6,678 x 10-11 [m3/(kg sek2)] otrzymamy:
Należy zwrócić uwagę, że wartość stałej jest bardzo duża:
Jest to 8 015 071,974 mas Słońca na jedną sekundę!!!
Przyjęcie iż prędkość światła jest prędkością absolutną, przy uwzględnieniu stałej kosmologicznej, pociąga za sobą określone konsekwencje i tak:
1. Układ Słoneczny ma:
1.1. Swój czas własny nS, związany z grawitacją (masą) Słońca, wynoszący:
nS = 1,2476480523811 x 10-7 [sek].
1.2. Średnie promienie orbit planet wynoszą: Rp = tc c
gdzie: tc = (nS NP2)1/3, natomiast NP [sek] jest okresem obiegu planety (tabela 1 w notce Światło, czas i…).
1.3.Masa Słońca wynosi:
MS = 1,98732 x 1030 [kg]
Według danych „Wiki” masa Słońca MS wynosi 1,98855 x 1030 [kg].
Różnica wynosi: 1,98855 x 1030 [kg] - 1,98732 x 1030 [kg] = 0,00123 x 1030 [kg]
co stanowi:0,061854115%
--------------------------------
2.Planety, podobnie jak Słońce, mają:
2.1. Swój odrębny czas własny nP związany z własnymi polami grawitacyjnymi (masami MP planet).
2.2. Średnie orbity księżyców planet określa podobny wzór, jak w przypadku układu słonecznego: RK = tc c gdzie: tc = (nP NK2)1/3 natomiast nP jest czasem własnym planety, NK okresem obiegu księżyca.
2.3. Stosunek masy Mp planety do czasu własnego np planety jest stały.
tak więc:
3. Pola grawitacyjne planet zachowują się jak „bańki” (sfery) zanurzone w polu grawitacyjnym Słońca. Między czasami własnymi (nw, nx...) a masami (Mw, Mx,…) - źródłami grawitacji, zachodzi zależność:
Mw/Mx = nw/nx lub Mx = nx (Mw / nw)
dotyczy to zależności zarówno między planetami jak i między Słońcem a poszczególnymi planetami.
-----Przykłady:
4.1. Jowisz:
4.1.1.Czas własny dla Jowisza wynosi: nJ = 1,1909110012091 x 10-10 [sek]
4.1.2.Odległości księżyców Jowisza określa wzór:
RK = tcc gdzie: tc = (nJ NK2)1/3 (tabela 2 w notce Światło, czas i...)
4.1.3. Masa Jowisza:
MJ = 1,89694 x 1027 [kg]
Między Słońcem i Jowiszem zachodzi zależność:
MS /MJ = nS / nJ stąd: MJ = nJ (MS / nS)
otrzymujemy:
MJ =1,1909110012091x10-10sek (1,98732x1030kg/1,2476480523811x10-7sek)
MJ = 1,8969527 x 1027[kg].
Według „Wiki” MJ = 1,898 x 1027[kg].
Różnica wynosi: 1,898 x 1027 kg - 1,89694 x 1027 kg = 0,000106 x 1027 [kg],
co stanowi 0,005584826%
------------------------------------
4.2. Saturn:
4.2.1.Czas własny dla Saturna wynosi: nSa = 3,5951839210775 x 10-11 [sek].
4.2.2. Odległości księżyców Saturna określa wzór:
RK = tc c gdzie: tc = (nSa NK2)1/3 (tabela 3 w notce Światło, czas i...)
4.2.3. Masa Saturna:
MSa = 5,72659 x 1026 [kg]
Z zależności między Słońcem a Saturnem:
MS /MSa=nS /nSa stąd: MSa = nSa (MS / nS) otrzymujemy:
MSa=3,59518392107750 x10-11sek (1,98732x1030kg /1,2476480523811x10-7sek)
MSa = 5,7266 x 1026 [kg]
Z zależności między Jowiszem a Saturnem:
MJ /MSa = nJ / nSa stąd: MSa = nS (MJ /nJ) otrzymujemy:
MSa=3,5951839210775x10-11sek(1,89694x1027kg/1,1909110012091 x 10-10sek)
MSa = 5,72658 x 1026 [kg]
Według „Wiki” MSa = 5,6846 x 1026 [kg]
Różnica wynosi:
5,6846 x 1026 [kg] - 5,72659 x 1026 [kg] = - 0,04199 x 1026 [kg],
co stanowi: 0,73866 %
---------------------------
4.3. Mars
4.3.1.Czas własny dla Marsa wynosi: nMa = 4,01837452870 x 10-14 [sek]
4.3.2. Odległości księżyców Marsa określa wzór:
RK = tcc gdzie: tc = (nMa NMa2)1/3 (tabela 3 w notce Światło, czas i...)
4.3.3. Masa Marsa wynosi:
MMa = 6,40068 x 1023 [kg]
Z zależności między Jowiszem i Marsem:
MJ /MMa=nJ /nMa stąd: MMa = nMa (MJ /nJ) otrzymujemy:
MMa=4,01837452870x10-14sek(1,89695x1027kg/1,1909110012091x10-10 sek)
MMa= 6,40068 x 1023 [kg]
Według „Wiki” MMa = 6,4185 x 1023 [kg].
Różnica wynosi: 6,4185 x 1023 [kg] - 6,40068 x 1023[kg] = 0,01782 x 1023[kg],
costanowi: 0,277635%
Z przestawionych przykładów, opierając się tylko na wyliczeniach, można wyciągnąć wniosek, że masy planet nie są zgodne z danymi podanymi w publikacjach astronomicznych. Dlaczego? Wyjaśnię na przykładzie Ziemi...
4.4. Ziemia.
4.3.1.Przyjmując czas własny dla Ziemi nZ = 3,784314984376 x 10-13 [sek].
4.3.2. Odległość księżyca Ziemi określa wzór:
RK = tc c gdzie: tc = (nZ NK2)1/3
gdzie: NK = 27,321661 [dni] = 2360591,51 [sek]
tc =(3,784314984376x10-13sek x 5572392278972,55 [sek2])1/3= 1,282359086 sek
RK = tc c = 1,282359086 [sek] x 299792,458 [km/sek] = 384 441,5824 [km]
4.3.3.Masa Ziemi:
MZ = 6,02785 x 1024 [kg]
Według „Wiki” MZ = 5,97219 x 1024 [kg].
Różnica wynosi: 6,02785 x 1024 [kg] - 5,97219 x 1024 [kg] = 0,05566 x 1024 [kg],
Co stanowi 0,9932%
Czy otrzymaliśmy błędny wynik?
Należy zwrócić uwagę, że nie jest uwzględniona masa Księżyca i jego grawitacyjne oddziaływanie na Ziemię. Cóż zatem otrzymaliśmy? Otrzymaliśmy masę grawitacyjną układu. Jest to masa, która punkt o masie jednostkowej i okresie obiegu NK, utrzymuje w stanie równowagi na orbicie oddalonej o promień RK od centrum układu (od środka Ziemi). W przypadku np. mas Jowisza czy też Saturna są to masy grawitacyjne układów, przy których ich Księżyce, traktowane jak punkty o masach jednostkowych o określonych okresach obiegów, są stabilne odpowiednio na swych orbitach.
Dla Ziemi z twierdzenia Newtona otrzymujemy:
stąd:
Po podstawieniu wartości RK , NK i stałej kosmologicznej (j.w) otrzymamy:
MZ = 6,02785 x 1024[kg].
Komentarze